Strona:PL Stefan Żeromski - Popioły 03.djvu/182

 Książę Poniatowski ocknął się i rzekł z uśmiechem:
 — Panie generale brygady, zdaje mi się, że to do ciebie pito, mówiąc o walce w Falentach...
 — Jestem gotów... — odpowiedział Sokolnicki z ukłonem.
 — Tak, tak, on zawsze gotów, kiedy mowa, żeby lecieć naprzód... — mówił Fiszer.
 — A więc — decydował Poniatowski — generał Biegański z trzecim pułkiem piechoty i czterema armatami stoi w Michałowicach i broni tamtejszych suchych przejść pode dworem, między trzema stawami. Kamieński stoi w Jaworowie z dwoma batalionami ósmego i drugim batalionem pierwszego pułku. Ma 6 armat. Pan generał dziś jeszcze o świcie zajmiesz Falenty Małe i Duże, pałac, las olszowy, drogi i groblę. Wszak znasz te miejsca?
 — Znam.
 — Jakież wypadłoby wziąć bataliony? — zwrócił się książę do szefa sztabu.
 Fiszer wydobył z portfelu spisy i obadwaj z Pelletierem zagłębili się w dociekanie. Wkrótce szef czytał:
 — Pierwszy batalion pierwszego pułku piechoty, pierwszy batalion ósmego pułku, świeżo przybyły z Modlina pod wodzą Godebskiego, jeden batalion szóstego pułku. Baterya młodego Sołtyka.
 Sokolnicki słuchał wyprostowany. Książę liczył na palcach, kiedy Fiszer wyczytywał z papieru.
 — Masz tedy, panie generale, czternaście kompanii fizylierskich, dwie grenadyerów, dwie woltyże-