Strona:PL Stefan Żeromski - Przedwiośnie.djvu/352

 — Dla ciebie jednego to robię, żeby cię przecie coś niecoś oświecić...
 — Zbytek łaski, mości dobrodzieju.
 — Żeby cię oświecić z boku. Możesz sobie o tem sądzić, co ja mówię, jak ci się żywnie podoba. Teraz masz sposobność usłyszenia prawdy...
 — Wstęp już słyszałem. Teraz możeby pierwszy rozdział...
 — Otóż... Uważaj!
 Lulek nachylił się i mówił najcichszym szeptem. Szept ten był istotnie znacznie cichszy, niż świsty, charczenia i bulgotania żywiołów lasecznikowych w jego piersiach:
 — Jutro rano odbędzie się tutaj konferencya.
 — Czyja?
 — Partyjna, — a właściwie — organizacyjno-informacyjna.
 — No?
 — Chcę ci zrobić łaskę i wprowadzić cię na tę konferencyę. Usłyszysz nareszcie autentycznych ludzi w tym kraju.
 — Usłyszę autentycznych ludzi... Czy to jest jaki Cekaer?
 — Et! Co z tobą gadać! Ja takiego oto ex-żołdaka wprowadzę na posiedzenie Cekaeru! — gdyby istniał!... Mówię ci: konferencya organizacyjno-informacyjna.
 — »Organizacyjno-informacyjna« — jest to contradictio in adjecto. Albo organizacyjna, albo informacyjna.
 — Właśnie, że jest taka, jak ci mówię. Będą lu-

341