Strona:PL Stefan Żeromski - Syzyfowe prace.djvu/063

 — Chłopiec do wstępnej klasy?
 — Ma się wiedzieć, proszę łaski pani.
 — Przygotowany?
 — Ha, kto jego wie? Powiedział korepetur, że najpierwsza ranga.
 Kiedy propinator zaczął szczegółowiej opowiadać o przygotowaniu swego syna, wszedł na korytarz dyrektor gimnazjum. Był to stary i siwy człowiek, średniego wzrostu, z brodą krótko przystrzyżoną. Szedł, podniósłszy głowę, i rzucał szybkie spojrzenia na prawo i lewo z pod ciemno-niebieskich okularów. Znienacka zatrzymał się przed szynkarzem i głośno zawołał na niego:
 — Wam czewo?
 Gruby jegomość zapiął swój czarny surdut i uderzył się dłonią po karku.
 — Kto pan jesteś? — pytał dyrektor coraz głośniej, natarczywiej i niegrzeczniej.
 — Józef Trznadelski... — wybełkotał.
 — Czego pan sobie życzysz?
 — Syn... — szepnął Józef Trznadelski.
 — Co syn?
 — Do egzaminu...
 Dyrektor zmierzył propinatora badawczem spojrzeniem od stóp do głów, dłużej zatrzymał wzrok na cholewkach jego butów, a później, zadarłszy głowę jeszcze wyżej, ruszył do kancelarji, nie odpowiadając na ukłony zgromadzonych. W czasie tej rozmowy pani Borowiczowa ze strachem oddaliła się z tego miejsca i stanęła aż w przedsionku. Kręciło się tam kilkunastu uczniów w mundurach, z pierwszej albo drugiej klasy,