Strona:PL Stefan Żeromski - Walka z szatanem 02 - Zamieć.djvu/057

 — Należy skupować Uj-Kahul z całą usilnością.
 — Mnie przecie na giełdę nie puszczą... — wtrąciła wykrętnie.
 — Nic łatwiejszego, jak posłać zastępcę.
 — Pana? Kawaler legii Ogrodyniec, jako strohman? Ciekawe?
 — Mnie znowu zbyt tam dobrze znają. Zrozumieliby odrazu, o co chodzi. Ale oto, mój przyjaciel, pan Nienaski.
 — Pan... Nienaski? — obrzuciła objekt wzrokiem od stóp do głów. — Polak?
 — Tak jest, pani.
 — Z Królestwa? — spytała z ironią, po polsku.
 — Tak, z Warszawy.
 — A w tej Warszawie zawsze błoto po kostki na ulicach i konny tramwaj z habetą o obciętej grzywie?... — zakończyła po francusku.
 — Warszawa, pani, jest jednem z najczystszych miast w Europie... północnej. W każdym razie Warszawa czyściejsza jest, niż Paryż.
 — Może będzie lepiej — wtrącił stary pan Ogrodyniec — sformułować tę prawdę inaczej, w sposób bardziej ścisły, iż Paryż brudniejszy jest od Warszawy...
 — Och z tym szowinizmem!... — skrzywiła się baronowa. — To pan jest przyjacielem pana Ogrodyńca?
 — Szczycę się dawną znajomością, a tuszę sobie, że i przyjaźnią pana Nienaskiego... — pośpiesznie wtrącił starzec.