Strona:PL Stefan Żeromski - Wierna rzeka.djvu/175

znajdą! Pojadę w inne miejsce, — wszędzie go znajdą! Wezmą do więzienia! Powieszą w moich oczach! albo i za oczami! Więc co? Trzeba go wywieźć za granicę.
 — Mój Boże!
 — Ale on tam nie pojedzie dobrowolnie. Trzeba mu przyobiecać, że skoro się tylko jego zdrowie polepszy, będzie mógł iść do swego oddziału. Ty mi musisz dopomódz w przekonywaniu go, żeby pojechał.
 — Ja to muszę!...
 — Bo gdzież on się tutaj wyleczy? Powiedz-że, co myślisz!
 — Tu się wyleczył.
 — Lecz czyż dłużej może tu zostać? Czy on sam zechce zostać, gdy się wyleczy.
 — Nie.
 — Tam ja go prędko postawię na nogi. A gdy mu będzie lepiej, — żeby nie poszedł do partyi, wywiozę go do Włoch.
 — Do Włoch!
 — Bo tylko tam może wyzdrowieć zupełnie. A przecie i ty chcesz, żeby wyzdrowiał, — żeby już nie szedł bić się i otrzymywać takiesame rany. Czyż nie prawdę mówię?
 — Owszem, prawdę.
 — A jeśli mówię źle, nieprawdę, to ty mi daj inną radę! Cóż mi z twojego twardego głosu.
 W duszy Salomei przewinęło się, jak boleść krwawa, dawniejsze marzenie o wędrówce z małżonkiem po dalekim, nieznanym, włoskim kraju. Wspomniała