Strona:PL Stefan Grabiński - Szalony pątnik.djvu/069

 — Tak, na prawą.
 — Czy powód znany pani?
 — Owszem. Uległ podobno w młodości wypadkowi, po którym pozostały wyraźne ślady; na prawem biodrze ma szeroką bliznę.
 — Hm... tak. Czy była pani kiedy w pracowni profesora, z której wychodzi i gdzie znika jego „sobowtór“?
 — Nie. Tam nie wolno mi wchodzić.
 — To dziwne. Więc przecież mąż ma swe tajemnice. Czyż nie starał się umotywować przed nią zakazu?
 — Mówił, że czyni to z obawy o mnie. W gabinecie przechowywać ma rozmaite przyrządy naukowe i preparaty, z którymi należy się obchodzić nadzwyczaj ostrożnie.
 — Hm... być może. A teraz na koniec pozwolę sobie zadać jeszcze jedno pytanie. Jest trochę kłopotliwe, lecz może ułatwi mi zadanie. Czy stosunki małżeńskie państwa są serdeczne?
 — Kocham go i uwielbiam. Jest dla mnie dobry, na niczem mi nie zbywa.
 — Przepraszam — o tem nigdy nie wątpiłem. Lecz chodzi tu o stosunki płciowe.
 Pani Wanda lekko zarumieniwszy się, odpowiedziała z zakłopotaniem w głosie:
 — Pod tym względem należymy do wyjątków. Możnaby uważać nas za anormalnych: obcujemy rzadko,