może to, co zupełnie niepodobne do świata fizycznego. Autor tego wykładu zdaje sobie dokładnie sprawę, że wyjaśnienia z powodu niedokładności ludzkiego wyrażania się dostosowanego do świata fizycznego, niezupełnie tłćimaczą doświadczenia w tej dziedzinie.
Przedewszystkiem trzeba zaznaczyć, że świat ten utkany jest z tej samej substancyi, co i myśli ludzkie. Ale myśl, która w człowieku mieszka, jest tylko cieniem, szematem swego prawdziwego jestestwa. W stosunku w jakim zostaje cień od przedmiotu na ścianie do rzeczywistego przedmiotu, znajduje się myśl ludzka, z mózgu wypływająca do odpowiedniego jestestwa w „krainie duchów“. Kiedy zbudzi się zmysł duchowy, wtedy jedynie prawdziwie ogląda on te jestestwa myślne, jak zmysłowe oko ogląda stół czy krzesło. Znajduje się wtedy w krainie pełnej istot z myśli. Zmysłowe oko spostrzega lwa, a zmysłowe myślenie myśli tylko o lwie, jako o szemacie, o widmowym obrazie. Duchowe oko widzi w „krainie duchów“ myśl o lwie tak istotnie, jak zmysłowe — fizycznego lwa. Znowu można tu użyć stosowanego już do świata dusz porównania. Jak nagle ukazuje się nowe — Otoczenie operowanemu ślepemu od urodzenia z chwilą gdy przejrzał, podobnie ukazuje się temu, kto zacznie władać okiem duchowem, świat nowy pełen żyjących myśli albo istot ducho-
Strona:PL Steiner - Przygotowanie do nadzmysłowego poznania świata i przeznaczeń człowieka.djvu/116
Ta strona została przepisana.