a jego własna dusza przez skłonności i niechęci, życzenia i żądze wytwarza fale w świecie dusz. Zaś duchowa istota rzeczy odźwierciadla się w jego świecie myślnym; on sam — jako myśląca duchowa istność — jest obywatelem krainy ducha i uczestnikiem tego wszystkiego, co w tej dziedzinie żyje. — Stąd widać, że świat zmysłowy jest tylko pewną częścią tego. co otacza człowieka. Z całego bytu otaczającego człowieka wydziela się. ta część samodzielnie, ponieważ zmysły mogą ją spostrzegać, pomijając co duszne i duchowe, choć równie do tego otoczenia należące. Jak kawałek lodu, pływający po wodzie, składa się z tej samej substancyi co i otaczająca go woda, jednak różniąc się w pewnej mierze od niej, tak samo zmysłowe przedmioty są podobnej substancyi, co świat dusz i ducha a różnią się pewnemi własnościami, które je czynią widzialnemi zmysłowo. — Są one — przez pół obrazowo mówiąc — zgęszczonymi tworami duchowymi i dusznymi; a zgęszczenie to sprawia, że zmysły poznawać je mogą. Podobnie jak lód jest tylko odmienną formą wody, tak samo rzeczy zmysłowe są tylko formą, w której bytują postacie duszne i duchowe. Pojąwszy to, pojąć możemy również, że jak woda w lód, tak samo świat ducha przemienia się w świat duszny, a tem znowu w świat zmysłowy.
Ten punkt widzenia wyjaśnia nam również,
Strona:PL Steiner - Przygotowanie do nadzmysłowego poznania świata i przeznaczeń człowieka.djvu/140
Ta strona została przepisana.