świata duszy składają się z substancyi dusznej i siłom jej podlegają tak, jak to ma miejsce w świecie fizycznym z substancyą i siłami fizycznemi.
Jak cielesnym tworom właściwa jest przestrzenna rozciągłość i ruch w niej, tak samo utworom i przejawom dusznym — pobudliwość, żądze popędowe. Dlatego można określić świat duszy jako świat żądz albo chcenia, albo jako świat „pożądań“. Te wyrażenia pochodzą ze świata duszy człowieka. Niezbędnem jest przeto zapamiętać, iż przejawy świata duszy po za naszą duszą leżące, równie od jej władz są odmienne, jak fizyczne cząsteczki składowe ciała od przedmiotów i sił świata zewnętrznego. (Popędy, życzenia, pragnienia są określeniem na materyalną stronę świata duszy. Literatura teozoficzna oznacza ją przez „astral“. Kiedy chodzi zaś o siły świata duszy, to mówią w teozofii „kama“. Nie powinno się zapominać, że tutaj różnica między „materyą“ a „siłą“ nie może być tak ścisłą jak w świecie fizycznym. Popęd może równie dobrze być nazwany „siłą“ jak „materyą“).
Kto po raz pierwszy osiągnie wgląd w świat duszy, na tego oddziaływa zawrotnie odrębność tego świata od świata fizycznego. Ale dzieje się podobnie przy otwarciu nieczynnych uprzednio zmysłów fizycznych. Operowany ślepy od urodzenia musi się naprzód nauczyć orjentacyi w świecie, znanym mu poprzednio tylko przez dotyk. Widzi np. przedmioty
Strona:PL Steiner - Przygotowanie do nadzmysłowego poznania świata i przeznaczeń człowieka.djvu/92
Ta strona została przepisana.