leży od ich wewnętrznych własności. One przenikają się wzajem i jakby przerastają, kiedy są sobie pokrewne. Ale odpychają się, kiedy ich treści ścierają się ze sobą. — W cielesnej przestrzeni istnieją np. określone prawa widzenia. Widać oddalone przedmioty w perspektywicznem zmniejszeniu. Kiedy się patrzy w głąb alei, to — zgodnie z prawami perspektywy — drzewa bardziej oddalone zdają się stać w mniejszych odstępach od siebie niż bliższe. W przestrzeni dusznej ukazuje się wszystko inaczej jasnowidzącemu; rzeczy blizkie i dalekie w takich odstępach, jakie wedle swej wewnętrznej natury posiadają, Stąd płyną naturalnie najróżnorodniejsze omyłki, kiedy wstępuje ktoś w przestrzeń duszy a chciałby się w niej wyznać wedle praw do których nawykł w świecie fizycznym.
To z czem Przedewszystkiem należy się zaznajomić dla orjentacyi w świecie dusznym, jest rozróżnianie tworów jego, podobnie jak w świecie fizycznym na twarde, płynne i powietrzne albo lotne. Trzeba więc poznać dwie zasadnicze siły, które tu decydują. Można je nazwać sympatyą i antypatyą. Wedle tego, jak te siły zasadnicze w tworze dusznym pracują, określa się jego rodzaj. Sympatya oznacza siłę, przez którą jeden twór duszny inne przyciąga, z niemi stopić się stara i uwydatnia swe z niemi pokrewieństwo. Antypatya jest prze-
Strona:PL Steiner - Przygotowanie do nadzmysłowego poznania świata i przeznaczeń człowieka.djvu/94
Ta strona została przepisana.