się przez to, że w nich jedna z sił zasadniczych mianowicie antypatya chowa się zupełnie, a tylko sympatya właściwie działa. Może ona silnie zaważyć pośród składników tworu dusznego. Składniki te działają na siebie wzajemnie przyciągająco. A siła sympatyi wewnątrz tworu dusznego daje wyraz temu, co nazywa się ochotą. Każde pomniejszenie tej sympatyi jest niechęcią. Niechęć jest tylko zmniejszoną ochotą, jak chłód jest zmniejszonem ciepłem. Ochota i niechęć żyje w człowieku jako świat uczuć — w ścisłem znaczeniu. Czucie jest czynnem życiem duszy w sobie samej. Od sposobu w jaki się zesnuwają ochoty i niechęci wewnątrz czynnej duszy, zależy t. zw. upodobanie.
Do jeszcze wyższego stopnia zaliczają się te twory duszne, w których sympatya nie zamyka się w granicach życia osobistego. Od trzech niższych stopni, odróżniają się one, jak również i czwarty, tem, że działająca w nich sympatya nie znajduje przeciwdziałania antypatyi. Dopiero przez te wyższe stopnie dusznej substancyi zwiera się różnorodność postaci dusznych w jeden wspólny świat duszy. Dopóki antypatya w grę wchodzi, dąży twór duszny do czegoś innego, aby przez to inne, własne życie wzmocnić i zbogacić. Gdzie antypatya milczy, tam owo „inne“ odnajduje się jako objawienie, jako zwiastowanie. Podobną rolę, jak światło w prze-
Strona:PL Steiner - Przygotowanie do nadzmysłowego poznania świata i przeznaczeń człowieka.djvu/98
Ta strona została przepisana.