Strona:PL Steiner Rudolf - Kronika Akasha.djvu/146

to szczepią mu zdolność, która staje się na późniejszych stadjach rozwoju — na Ziemi ową zdolnością wyobraźni człowieka, przez którą ten ostatni może wystąpić wobec otaczającego go świata, jako istota myśląca. Należy tu jednocześnie dodać, że począwszy od środka szóstego obiegu księżycowego, ukazuje się znowu „duch-życia” (budhi), a od środka siódmego — „duch-człowiek” (atma), które łączą się z „duchem-sobistością” (manas), że zatem w końcu całej epoki księżycowej przygotowują „wyższego człowieka”. Ten ostatni wraz z resztą, jaka rozwinęła się na Księżycu, przesypia pauzę spoczynku (pralaję), aby kontynuować swą drogę rozwoju na ziemskiej planecie.
 Kiedy, poczynając od środka piątego obiegu księżycowego, człowiek opracowuje w ciągu szóstego (w mrocznej swej działalności) fizyczne ciało swoje, Duchy Półmroku pracują w jego ciele eterycznem. Do tego przygotowały się przez swą pracę, dokonaną w poprzednim okresie (rundzie) nad ciałem fizycznem (jak powyżej), a zatem obecnie mogły zastąpić w ciele eterycznem Duchy Ognia, które ze swej strony przejęły pracę w ciele astralnem od Duchów Osobowości. Duchy Osobowości zaś wstąpiły w tym czasie do wyższych sfer. Praca Duchów Półmroku w ciele eterycznem oznacza połączenie ich własnych stanów świadomości z obrazami świadomości ciała eterycznego. Przez to zaszczepili oni tym ostatnim (obrazom świadomości) zadowolenie i ból z rzeczy. Pod tym względem widownią ich działalności na Słońcu było jeszcze samo ciało fizyczne. Stąd wówczas zadowolenie i cierpienie połączone było tylko ze sprawami tego ciała, z jego stanami. Zadowolenie i cierpienie nawiązało się teraz do obrazów zmysłowych, jakie powstają w ciele eterycznem. A wraz