Strona:PL Stendhal - Życie Henryka Brulard.djvu/161

 Tę mało interesującą poaycję zauważono przy tablicy w sali matematycznej.
 Była to tablica mająca sześć stóp na cztery, wsparta, na wysokości pięciu stóp, na silnej ramie; wchodziło się do niej po trzech stopniach.
 Pan Dupuy kazał tam udowodnić twierdzenie, naprzykład kwadrat przeciwprostokątni, lub też to zagadnienie: coś kosztuje siedem funtów, cztery su, trzy denary łokieć: robotnik zrobił dwa łokcie, pięć stóp, trzy cale. Ile mu się należy?
 W ciągu roku, pan Dupuy zawsze wołał do tablicy pana de Monval, który był szlachcic, pana de Pina, szlachcica i wstecznika, pp. Anglès, de Renneville, szlachcica; mnie nigdy, albo jeden raz.
 Młodszy Monval, zakazana gęba ale, dobry matematyk (określenie szkolne), zginął zamordowany przez rozbójników w Kalabrji, około 1806, zdaje mi się. Starszy został wstrętnym starym reakiem. Został pułkownikiem, zrujnował w szpetny sposób pewną wielką damę z Neapolu; w Grenobli chciał siedzieć na dwóch stołkach w 1830, odkryto go ku powszechnej wzgardzie. Umarł z tej dobrze zasłużonej wzgardy, bardzo chwalony przez dewotów (patrz Gazeta z 1832 albo 1833). Był to piękny mężczyzna, łajdak bez czci i wiary.
 Pan de P..., mer Grenobli od 1825 do 1830. Reak zdolny do wszystkiego i zapominający o uczciwości przez wzgląd na swoich dziewięcioro czy dziesięcioro dzieci, zebrał 60 czy 70.000 franków renty. Ponury fanatyk i, jak sądzę, łajdak zdolny do wszystkiego, prawdziwy jezuita.
 Anglès, później prefekt policji, niestrudzony pracownik, lubiący porządek, ale w polityce łajdak do wszystkiego; bądź co bądź, wedle mnie, nieskończenie mniejszy łajdak niż dwaj poprzedni, którzy w gatunku łajdak zajmują w mojem pojęciu pierwsze miejsce.
 Piękna hrabina Anglès była przyjaciółką hrabiny Daru, w której salonie ją poznałem. Ładny hrabia de Meffrey (z Grenobli, jak