Strona:PL Stendhal - Życie Henryka Brulard.djvu/269

mi się, a bezwątpienia hrabia Daru, najtęższa głowa w tem ministerjum w 1800 (to nie wiele powiedziane), miał sekrety armji rezerwowej. Wszystkie próżnostki komisarzy wojennych wrzały wskutek sprawy stworzenia korpusu lub raczej ustalenia munduru Inspektorów Rewji.
 Zdaje się, że widziałem wówczas generała Olivier z jego drewnianą nogą, świeżo mianowanego naczelnym inspektorem rewji. Próżność ta, uwieńczona haftowanym kapeluszem i czerwonym frakiem, była tematem rozmów w domach Daru i Cardon. Edmund Cardon, popychany przez sprytną matkę i schlebiający otwarcie hrabiemu Daru, miał przyrzeczone miejsce adjunkta przy komisariacie wojny.
 Dobry Marcjal ukazał mi niebawem możliwość tego zachwycającego munduru dla mnie.
 Zdaje mi się, że pisząc to, widzę iż Cardon nosił ten mundur: błękitny kubrak, złoty haft na kołnierzu i na rękawach.
 Na ten dystans, w sprawach próżności (namiętność u mnie drugorzędna) rzeczy wyrojone i rzeczy widziane spływają się.
 Kochany Marcjal, odwiedziwszy mnie w mojem biurze, zauważył że wysyłam do biura list z nagłówkiem Informacje.
 „Tam do licha, rzekł śmiejąc się, już tak puszczasz w kurs listy!“
 Był to, zdaje mi się, potrosze przywilej conajmiej zastępcy szefa, a ja byłem ostatnim z nadliczbowych.
 Na to słowo Informacje, biuro Żołdu, naprzykład, dawało informacje w kwestji żołdu; biuro Umundurowania w kwestji umundurowania. Przypuśćmy sprawę oficera umundurowania 7-go pułku szwoleżerów, mającego zwrócić ze swego żołdu 107 franków, cenę jakiegoś materjału który otrzymał nieprawnie: trzebaby mi informacji dwóch wymienionych biur, aby sporządzić list, który Pan Daru, sekretarz generalny, musiałby podpisać.
 Jestem przekonany, że niewiele moich listów dochodziło do