Strona:PL Stendhal - Kroniki włoskie.djvu/191

 To mówiąc, chwycił ją za włosy i przeciął jej gardło nożem. Nieszczęśliwa oddała strumień krwi i padła martwa.
 Książę kazał rzucić oba trupy do kloaki wpodle więzienia.
 Młody kardynał Alfons Carafa, syn margrabiego Montebello, jedyny z całej rodziny którego Paweł IV zachował przy sobie, uważał sobie za obowiązek opowiedzieć mu ten wypadek. Papież rzekł tylko te słowa:
 — A z księżną co?
 Sądzono powszechnie w Rzymie, że te słowa powinny spowodować śmierć nieszczęśliwej kobiety. Ale książę nie mógł się zdobyć na tę ofiarę, czy że księżna była brzemienna, czy z powodu nadzwyczajnej czułości jaką niegdyś żywił dla niej.
 W trzy miesiące po wielkim akcie cnoty, który spełnił święty papież rozłączając się z całą rodziną, Paweł IV zachorzał i po drugich trzech miesiącach choroby oddał ducha 18 sierpnia r. 1559.
 Kardynał pisał list po liście do księcia Palliano, powtarzając mu bezustanku, że ich honor wymaga śmierci księżnej. Dowiedziawszy się o śmierci stryja i nie wiedząc jakie może być usposobienie nowego papieża, chciał aby wszystko załatwiono w najkrótszym czasie.
 Książę, człowiek prosty, dobry i o wiele mniej drażliwy od kardynała na punkcie honoru, nie mógł się zdobyć na straszliwą ostateczność, jakiej odeń wymagano. Powiadał sobie że on sam nieraz sprzeniewierzył się księżnej i to nie zadając sobie najmniejszego trudu aby się ukrywać, i że te jego zdrady mogły kobietę tak dumną pchnąć do zemsty. Kardynał, jeszcze w chwili gdy miał się udać na conclave, po wysłuchaniu mszy i przyjęciu komunji św., napisał do brata, że go dręczą te ustawiczne odwłoki, i że, jeśli książę nie namyśli się uczynić wreszcie zadość honorowi rodziny, on, kardynał, zaklina się, że nie będzie się już mieszał do jego spraw ani też nie będzie się starał być mu użyteczny w czasie conclave ani u nowego papieża. Może inna racja, obca sprawom honoru, przyczyniła się do decyzji księcia. Mimo że księżnę strzeżono pil-