Strona:PL Stendhal - Pamiętnik egotysty.djvu/115

Obym był miał w pamięci rady tego wielkiego taktyka! Ileż sukcesów przepuściłem! Ileż upokorzeń zniosłem! Ale, gdybym był bardziej zręczny, byłbym dziś zbrzydzony aż do mdłości kobietami, a tem samem muzyką i malarstwem, jak dwaj moi współcześni. pp. de la Rosière i Perrochin. Są oschli, zmierżeni światem, filozoficzni. Przeciwnie ja, we wszystkiem co dotyczy kobiet, mam szczęście być frycem, jak wówczas gdy miałem dwadzieścia pięć lat.
 To prawda, że nigdy nie palnę sobie w łeb ze wstrętu do wszystkiego, ze znudzenia życiem. W karjerze literackiej widzę jeszcze mnóstwo rzeczy do zrobienia. Mam możliwości prac zdolnych zapełnić nie jedno życie, ale dziesięć. Trudność obecnego momentu — 1832 r. — to przyzwyczaić się do tego, że mi nie przerywa zajęć fatyga podpisywania czeku na 20.000 franków na bank Państwa w Paryżu.