ność. Kiedy panna M. G.... opuściła teatr w Marsylji, Beyle wrócił do Paryża; ojciec jego zaczynał tracić majątek i przysyłał mu bardzo mało pieniędzy. Marcjal Daru, podinspektor rewji, namówił Beyle’a, aby wstąpił od wojska; Beyle, bardzo niechętnie, usłuchał i rzucił studja.
14 czy 15-go października r. 1806, Beyle ujrzał bitwę pod Jeną: 26-go ujrzał wejście Napoleona do Berlina. Beyle udał się do Brunszwiku w charakterze wicekomisarza wojennego. W 1808 r., w małym pałacyku w Richemont (o 10 minut od Brunszwiku), gdzie mieszkał w charakterze intendenta, zaczął pisać historję wojny sukcesyjnej hiszpańskiej. W 1809 r., odbył kampanję wiedeńską, wciąż jako wice-komisarz wojenny; tam nabył choroby i zakochał się bardzo w kobiecie miłej i dobrej, a nawet wybornej, z którą był w stosunkach niegdyś.
B... został mianowany audytorem Rady Stanu i inspektorem ruchomości korony dzięki poparciu hrabiego Daru. Odbył kampanję rosyjską i odznaczył się zimną krwią; dowiedział się za powrotem, że ten odwrót był rzeczą straszną. Pięćset pięćdziesiąt tysięcy ludzi przeszło Niemen, pięćdziesiąt a może dwadzieścia pięć tysięcy przebyło go z powrotem.
B... odbył kampanję pod Lutzen i był intendentem w Sagan na Śląsku nad Bobrem. Z przemęczenia dostał gorączki, która omal nie zakończyła dramatu, a z której Gall uleczył go szybko w Paryżu. W 1813 r. wysłano B... do siódmej dywizji wojskowej z senatorem idjotą. Napoleon wytłumaczył mu obszernie, co trzeba robić.
W dniu, w którym Burboni wrócili do Paryża, B... zrozumiał, że człowieka, który był pod Moskwą, czekają we Francji same upokorzenia. Pani Beugnot ofiarowała mu posadę dyrektora aprowizacji Paryża. Odmówił, aby osiąść w Medjolanie. Wstręt, jaki czuł do Burbonów, przeważył miłość: zdawało mu się, że widzi w obejściu pani A... lekceważenie. Śmieszne byłoby opowiadać wszystkie perypetje, jak powiadają Włosi, w które wplątała go ta
Strona:PL Stendhal - Pamiętnik egotysty.djvu/126
Ta strona została skorygowana.