Strona:PL Stendhal - Pustelnia parmeńska tom II.djvu/258

szego ministra, schronił się do Pustelni parmeńskiej, w lasach ciągnących się nad Padem, o dwie mile od Sacca.
 Hrabina Mosca pochwaliła w swoim czasie to, że mąż jej wrócił do ministerjum, ale sama nigdy nie odwiedziła dziedzin Ernesta V. Żyła wystawnie w Vignano, o ćwierć mili od Casal Maggiore, na lewym brzegu Padu, zatem już w Austrji. We wspaniałym pałacu w Vignano, który hrabia kazał jej zbudować, przyjmowała co czwartek cały wielki świat parmeński a codziennie licznych przyjaciół. Nie minął ani dzień bez bytności Fabrycego w Vignano. Słowem, hrabina miała wszystkie pozory szczęścia, ale bardzo niewiele przeżyła Fabrycego, którego ubóstwiała, a który spędził tylko rok w swojej pustelni.
 Więzienia parmeńskie były próżne, hrabia olbrzymio bogaty, Ernest V ubóstwiany przez poddanych, którzy porównywali jego rządy z rządami wielkich książąt Toskanji.

TO THE HAPPY FEW.