Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/1253

lebności, kaplica odosobniona jest od domu, a ponieważ nie było przy niej straży, przeto można było zakraść się do niej tak, iż nikt tego nie spostrzegł; zauważyliśmy tylko na ziemi, świeżo zwilżonej deszczem, świeże ślady czterokołowego powozu; lecz w pewnej odległości od kaplicy ślady te znikły w piasku i mimo wszelkich usiłowań, nie zdołaliśmy nic dalej odkryć“.
 — Któżby mógł wykraść to ciało? — rzekł Rodim, zdziwiony i zamyślony — i komużby zależało na wykradzeniu tego ciała?
 Myślał, zastanawiał się, a potem z zaciekawieniem czytał dalej:
 „Szczęściem, akt zejścia spisany został w należytej, urzędowej formie“.
 Skończywszy czytanie listu, Rodin jeszcze przez jakiś czas zastanawiał się, myślał, i jak się zdawało, sam do siebie mówił:
 — D’Aigrigny słusznie pisze; jest to wypadek raczej osobliwy, aniżeli ważny; a jednak daje mi on do myślenia... tak... Pomyślę o tem...
 Obróciwszy się do służącego, rzekł, podając kartkę zaadresowaną do Jakóba Nini-Moulina:
 — Każ natychmiast zanieść ten list, i niech posłaniec żąda zaraz odpowiedzi.
 — Wielebny ojciec Cabocini przybył w tej chwili z Rzymu ze zleceniem do waszej wielebności od ojca generała.
 Na te słowa wzburzyła się krew w Rodinie, nie dał jednak poznać swego wzruszenia, zachował powierzchownie niezachwiany spokój.
 — A gdzie jest wielebny ojciec Cabocini?
 — W przyległym pokoju, proszę waszej wielebności
 — Poproś go tu i pozostaw nas samych — rzekł Rodin.
 W minutę później wszedł ojciec Cabocini.