Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/138

II.

ROZKAZY.

 Przezwyciężywszy mimowolne wzruszenie, jakie na nim wywarło nazwisko generała Simon, pryncypał zwrócił się do Rodina:
 — Nie otwieraj jeszcze tych listów z Lipska, z Charlestown i Batawji. Bezwątpienia zawarte w nich wiadomości wskażą zaraz, jaki z nich uczynić trzeba użytek.
 Sekretarz patrzył ma swego zwierzchnika z pytającą miną.
 Ten zaś rzekł:
 — Czy skończyłeś notatki, dotyczące medaljonów?
 — Oto są...
 — Przeczytaj, a w miarę potrzeby dodasz nowe szczegóły, które znajdziesz w tych trzech listach.
 — Tak, — odrzekł Rodin, — będzie to dokładniejsze.
 — Zobaczę, — podchwycił pan, — czy wiadomości są jasne i czy rzecz należycie przedstawiona, czy nie zapomniałeś, iż osoba, którą ma się tem zająć, nie powinna wiedzieć o wszystkiem.
 — Pamiętałem o tem i odpowiednio opracowałem notatki...
 — Czytaj.
 Rodin czytał, co następuje, z wielką powagą i powoli.
 Sto pięćdziesiąt lat temu pewna rodzina francuska, opuściła dobrowolnie kraj, przewidując nastąpić mające odwołanie edyktu Nantejskiego i w zamiarze uniknienia surowych edyktów przeciw hugonotom. Z członków tej rodziny