Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/149

 — Będziesz odbierał rozkazy od pana Duplessis, z nim będziesz pracował. Jemu oddasz notę, tyczącą się medaljonów, a on wie, komu ją oddać; odpiszesz do Batawji, do Lipska i do Charlewstown w wiadomy ci sposób. Nie pozwalać wszelkiemi sposobami, ażeby córki generała Simon opuściły Lipsk. Przyśpieszyć przybycie Gabrjela do Paryża, a w razie gdyby Dżalma przybyć miał do Jawy, napisać do pana Josuego, że liczy się na jego gorliwość i że go tam powinien zatrzymać.
 Obojętność tego człowieka w chwili, kiedy konająca matka, którą kochał, nadaremnie wzywała go do siebie, była niepojęta.
 Wydawszy polecenie sekretarzowi, wrócił do swego mieszkania.
 Rodin zajął się korespondencjami i napisał je tajemniczemi cyframi.
 Po trzech kwadransach dał się słyszeć dzwonek koni pocztowych.
 Stary sługa wszedł, zapukawszy wprzód do drzwi.
 — Już zaprzężono, — rzekł.
 Rodin dał znak skinieniem głowy, sługa wyszedł.
 Sekretarz sam poszedł zapukać do drzwi pokoju swego zwierzchnika.
 Ten wyszedł z listem w ręku.
 — Do mojej matki... — rzekł do Rodina, — wyślesz natychmiast gońca...
 — Niech-że trzy listy do Lipska, Batawji i Charlestown odejdą dziś nawet, zwykłą drogą, bo to rzecz największej wagi. Wiesz o tem.
 Takie były ostatnie słowa tego człowieka...
 Wykonując z uległością nielitościwe rozkazy, odjechał bez widzenia umierającej matki.
 Rodin z uszanowaniem przeprowadził go do powozu.
 — Jaką drogą jechać? zapytał pocztyljon.