Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/187

to udało, baron odzyskałby wkrótce to, co stracił, a upadek jego rywala zapewniłby mu powodzenie i zabezpieczył wypłatę naszych należności.
 „Bezwątpienia, smutną jest, nadzwyczaj bolsną rzeczą uciekać się do podobnych środków ażeby nie tracić swego mienia; ale cóż czynić?
 „Mimowoli chwytać trzeba niekiedy za oręż, jakiego codziennie używają przeciw nam. Zmusza nas do tego niesprawiedliwość i złość ludzka i nic nam innego nie pozostaje, tylko poddać się swojemu losowi.
 „Wreszcie, jest to tylko pokorne przedstawienie, które ośmielam się zanieść, jeślibym i sam mógł to uczynić, nie odważyłbym się, gdyż wola moja nie należy do mnie; mojawola i wszystko, co posiadam, należy do tych, którym wykonałem przysięgę na nieograniczone i nieodmienne posłuszeństwo“.
 W tej chwili lekki szelest da dworze zwrócił uwagę Jozuego.
 Wstał pośpiesznie i zbliżył się do okna.
 Natychmiast słyszeć się dało trzykrotne pukanie w okiennicę.
 — Czy to ty, Mahalu? — zapytał Jozue zcicha.
 — Ja, — odpowiedziano zewnątrz również cicho.
 — A Malajczyk?
 — Doskonale mu się udało...
 — Doprawdy! — zawołał Jozue, z wyrazem zadowolenia. — Czy aby pewny jesteś?
 — Bardzo pewny; sam djabeł nie mógłby być zręczniejszym i odważniejszym.
 — A Dżalma?
 — Poszedł do zwalisk Tchandi...
 — Gdzie się spodziewa zastać jenerała Simon? A gdzie znajdzie Murzyna, Metysa i Indjanina?
 — Zapewne, gdyż tam wyznaczyli miejsce schadzki Malajczykowi, który utatuował księcia Dżalmę, gdy tenże spał.