Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/204

pod namiotem lub w ruinach, po drodze napotkanych, zbliżył się ku nim; gdy ochłonął z pierwszego zdziwienia, po bronzowej cerze twarzy i po ubiorze jednego z tych ludzi poznając, że jest Indjaninem, odezwał się do niego po indyjsku:
 — Sądziłem, że tu zastanę Europejczyka... Francuza...
 Indjanin odpowiedział:
 — Francuz jeszcze nie nadszedł... ale wkrótce pewno nadejdzie...
 Z mowy Dżalmy domyślając się fortelu, jakiego użył Mahal kontrabandzista dla zwabienia go w tę zasadzkę, Indjanin spodziewał się, że zyska na czasie, pozostawiając go w błędzie.
 — Czy znasz tego francuza? — zapytał Dżalma.
 — Wyznaczył nam tu miejsce na schadzkę... również jak tobie, — oderwał się z kąta budy Faryngea.
 — W jakimże celu? — rzekł Dżalma, coraz bardziej zdziwiony.
 — Dowiesz się... za jego przybyciem...
 — Czy to jenerał Simon mówił wam, abyście tu przybyli?...
 — Tak, jenerał Simon.
 Nastąpiło chwilowe milczenie, podczas którego Dżalma napróżno usiłował wytłómaczyć sobie tę tajemnicę.
 — A któż wy jesteście? — zapytał z miną niedowierzającą, gdyż ponure milczenie towarzyszów Faryngea, którzy jeden w drugiego wlepili oczy, zaczynało budzić, w nim podejrzenie.
 — Kto my jesteśmy?... — odpowiedział Faryngea, — będziemy twymi, jeśli ty zechcesz być naszym.
 — Ja, tak się obejdę bez was... jak wy beze mnie...
 — Kto wie?
 — Ja... ja wiem...
 — Mylisz się... Anglicy zabili twego ojca... ojciec twój był królem... uwięzili cię... i nic już nie masz....