Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/254

że przybędę sam... dlaczego... później ci to powiem.. Zawsze ona mieszka przy ulicy Brise-Miche? Tam — to urodził się mój Agrykola.
 — Tak, zawsze tam mieszka.
 — W takim razie odebrała mój list; chciałem pisać do niej z więzienia z Lipska, ale nie mogłem...
 — Z więzienia... byłeś pan w więzieniu?
 — Tak, przybywam z Niemiec, Elbą i przez Hamburg, i pozostałbym jeszcze dotąd w Lipsku, gdyby mi na pomoc nie przyszedł do więzienia djabeł... ale to dobry djabeł...
 — Co chcesz przez to powiedzieć?....
 — Ja sam sobie nie mogę wytłumaczyć... Te panienki — i z uśmiechem wskazał Różę i Biankę — mówiły, że to lepiej ode mnie rozumieją, bo zawsze mi powtarzają; anioł przybył nam na ratunek...
 — Tak, Dagobercie, to anioł... Mówiłyśmy ci, że on nas ratuje, a ty nie wierzyłeś.
 — Gabrjelu... czekam na ciebie... — odezwał się głos, na który misjonarz zadrżał.
 Dagobert i sieroty prędko się obejrzały....
 Ponury zawył.
 Był to Rodin; stał we drzwiach, wiodących na korytarz. Twarz jego była spokojna, obojętna; rzucił szybko przenikliwem okiem na żołnierza i na dwie sieroty.
 — Czego ten chce od ciebie? — szeptem zapytał żołnierz.
 — Jadę z nim, — odpowiedział z żalem Gabrjel.
 Potem, zwracając się do Rodina, dodał:
 — Przepraszam, natychmiast będę gotów.
 — Jakto! jedziesz? — zawołał Dagobert z nadzwyczajnem zdziwieniem — teraz, kiedyśmy się z sobą tylko co spotkali... o! nie... ja ciebie nie puszczę... tyle ci mam do opowiedzenia.., i tobie mam tyle pytań zadać. Pojedziemy razem... będzie nam wesoło!