Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/41

nostajną... To, czego szukają gdzieindziej, znajdziecie w sobie samych... ponieważ macie jedno serce“... dodał.
 — Jakżeśmy szczęśliwe, że pamiętamy wszystkie jego słowa! siostro moja.
 — My jesteśmy tak uważne... ot!... jak ty go słuchasz, zdaje mi się, że sama słucham, moje lube zwierciadełko? — rzekła Rózia, śmiejąc się i całując siostrę w czoło.
 — A kiedy mówi, twoje oczy, a raczej nasze oczy są duże, otwarte, usta poruszają się, jak gdybyśmy powtarzały pocichu każde jego słowo... Nie dziw więc, że nic nie zapominamy z tego, co on mówi.
 — A to, co mówi, jest tak piękne, tak szlachetne, tak wspaniałe.
 — A przytem, nieprawdaż siostro moja, w miarę jak mówi, ileż dobrych myśli w nas się rodzi! Bylebyśmy tylko zawsze pamiętały o nich...
 — Bądź spokojna utkwią one w naszem sercu, jak małe ptaszyny w gniazdeczku; wynajdziemy je, kiedy będzie potrzeba.
 — Czy wiesz, Róziu, że to wielkie szczęście, że on kocha nas obie razem.
 — Nie mógłby inaczej uczynić, bo obie mamy jedno tylko serce.
 — Jak można kochać Rózię, nie kochając Blanki?
 — Cóżby się stało z biedną opuszczoną?
 — A potem, bardzo trudno byłoby mu wybierać! Tak jesteśmy do siebie podobne.
 — Żeby więc oszczędzić sobie kłopotu — rzekła Rózia, śmiejąc się — wybrał nas obie...
 — Czyliż tak nie lepiej? on jeden nas kocha... my dwie jego lubimy...
 — Byleby tylko nie opuszczał nas aż do Paryża.
 — I żebyśmy w Paryżu... także go widywały...
 — Nadewszystko w Paryżu... dobrze będzie mieć go