Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/413

IX.

ZDRADA.

 Księżna Saint-Dizier, wyszedłszy z margrabią, zatrzymała się w pokoju, przyległym do gabinetu, w którym pozostali Adrjanna, baron Tripeaud i doktór.
 — Gdzie jest komisarz? — zapytała lokaja, który jej oznajmił przybycie tego urzędnika.
 — W błękitnym pokoju.
 — Proś go, aby był łaskaw chwilkę na mnie zaczekać.
 Skoro lokaj odszedł, księżna przystąpiła żywo do margrabiego, którego twarz, zwykle spokojna i dumna, w tej chwili była posępną i bladą.
 — Jak widzisz — zawołała księżna, szybko — Adrjanna wie o wszystkiem; cóż teraz robić?... co począć?
 — Nie wiem — odrzekł d’Aigrigny zamyślony — ta wiadomość jest dla nas okropnym ciosem.
 — Czy rzeczywiście wszystko stracone?
 — Jeden jeszcze byłby środek ocalenia, a tym środkiem... jest doktór.
 — Ale czyż to tak zaraz?... jeszcze dzisiaj?
 — Za dwie godziny wszystko już byłoby zapóźno; ta przeklęta dziewczyna do tego czasu zdołałaby zobaczyć się i porozumieć z córkami generała Simon...
 — Przebóg!... Fryderyku... to niepodobna... Baleinier