Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/472

 — A więc — rzekł Dubois po chwili milczenia — męża twego niema w Paryżu?
 — Nie, mój ojcze, powróci zapewne dziś wieczorem lub jutro zrana...
 — Słuchaj — rzekł ksiądz po pewnym namyśle — każda minuta stracona dla nawrócenia tych nieszczęśliwych dziewcząt na drogę prawdy, jest nowym krokiem ku ich zgubie... Co chwila dotknąć je może ręka Boska, bo On sam tylko wie o godzinie śmierci naszej; a gdyby umarły w stanie duszy, w jakim się dziś znajdują, byłyby skazane na wieczne męki... od dziś więc trzeba otworzyć im oczy na światło Boskie... i umieścić je w klasztorze zakonnic...
 — Ach! mój ojcze... jakież byłoby szczęście, gdyby to dobrodziejstwo spełniło się dla nich z twej łaski!
 — To nie jest rzecz niepodobna... znam przełożoną jednego klasztoru, gdzie panienki pobierają wyborne wychowanie... oplata za nie zostałaby zniżona ze względu na ich ubóstwo, ale przecież wypadałoby jeszcze oporządzić je...
 — Niestety! ojcze... my nic nie mamy.
 — Wziąwszy trochę z nadsyłanych mi pieniędzy na jałmużny i przy pomocy szczodrobliwych osób, mógłbym uzupełnić potrzebną sumkę... na chrześciańskie wychowanie tych nieszczęśliwych dziewcząt...
 — Jednak muszę położyć kilka warunków na to, co ci przyrzekam.
 — O! mój ojcze, twoje rozkazy są dla mnie prawem.
 — Najprzód dziś rano jeszcze zaprowadzi je do klasztoru moja gospodyni... której przyprowadzisz je tu natychmiast...
 — W nieobecności męża?... Nie mogę się na to odważyć... muszę się go poradzić...
 — Nietylko nie trzeba radzić się go, ale należy to zrobić w jego nieobecności... najpierw dlatego, że w zatwardziałej bezbożności, zechciałby pewno sprzeciwić się te-