Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/497

dem Gabryela i sierot; rzekł surowo do żony, wpatrując się w jej oczy:
 — Ty działasz nie według własnej woli?
 — Co przez to rozumiesz, mężu?
 — Powiadam ci, że to sprawka twojego księdza! — odrzekł Dagobert. — Dowiem ja się, gdzie on mieszka... i niech we mnie piorun trzaśnie!... potrafię po swojemu zmusić go do gadania!
 — Boże! — zawołała Franciszka, — księdza!...
 — Ksiądz, który mi cały dom przewraca!... Knują się tu jakieś niegodziwości, do których ty należysz, nic nie wiedząc o tem, nieszczęsna...
 — Mój mężu — rzekła Franciszka łagodnym głosem; — ksiądz Dubois jest czcigodnym starcem.
 — To mnie nic nie obchodzi!...
 — Boże!... dokąd ty idziesz?...
 — Idę do twego parafjalnego kościoła... Spytam, gdzie mieszka ksiądz Dubois...
 — Mój mężu... błagam cię!
 Dagobert wyrwał się jej z rąk i już miał wyjść, gdy wtem drzwi się otworzyły.
 Wszedł komisarz policji, a za nim Garbuska i agent policyjny, niosąc zawiniątko, odebrane młodej szwaczce.
 — Komisarz! — zawołał Dagobert, — ha! tem lepiej, nie mogłeś pan przyjść w lepszą porę.