Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/587

VIII.

PRAWO KARNE.

 — Agrykolo, która godzina? — zapytał Dagobert.
 — Dopiero co wybiła dziewiąta.
 — Musisz zrobić mi natychmiast mocny hak żelazny... tak mocny, iżby wytrzymał ciężar mego ciała, a tak rozwarty, iżby go można było założyć na daszek na murze.
 To mówiąc, wziął stojące przy piecu grube szczypce, podał je synowi i dodał:
 — Pośpiesz się, chłopcze, rozdmuchuj ogień, kuj żywo..
 Na te słowa Franciszka i Agrykola spojrzeli na siebie ze zdziwieniem; kowal osłupiał.
 — Mój ojcze... hak... a to do czego?
 — Żeby go uwiązać do powrozu, który tu mam.
 — Ależ, do czego ten powróz, ten hak?
 — Do dostania się na mury klasztoru, jeśli nie można będzie wejść bramą.
 — Ależ, mój ojcze... to niepodobna,,, ani marzyć o tem.
 — O cóź-to idzie, moje dziecko — zapytała niespokojna Franciszka; — dokąd ojciec chce iść?
 — Chce tej nocy dostać się do klasztoru, w którym zamknięte są córki marszałka Simon, i chce je stamtąd wydobyć.
 — Wielki Boże!.. mój mężu!... to świętokradztwo!
 Żołnierz odpowiedział surowo, niemal uroczyście:
 — Słuchaj, moja żono, i ty, synu, w moim wieku, kiedy