Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/620

 — Zabrałeś przez haniebną zdradę list... wahasz się oddać mi go... Cóż to znaczy?
 — To, że go czytałem... i że mi może się przydać.
 — Jakto! czytałeś go? — zawołał zmieszany na chwilę Rodin. — I cóż użytecznego dla siebie wyczytałeś w liście pana Van-Dael’a?
 — Wyczytałem, mój bracie... że jesteś również jak ja, synem Dobrego Dzieła.
 — O jakiemże to dobrem dziele mówisz?
 Faryngea odpowiedział tonem szyderczej ironji.
 — Van-Dael pisze do ciebie w swym liście:
 „Posłuszeństwo i odwaga, sekret i cierpliwość, dostęp i śmiałość, zgoda i wzajemne poświęcenie się między nami, oto przymioty nasze i nasze cnoty: naszą ojczyzną jest świat cały, naszą rodziną bracia nasi, a królową Rzym“.
 — Być może, ale cóż stąd wnosisz?
 — Że nasze dzieło, podobnie jak wasze, mój bracie, ma świat za ojczyznę; podobnie jak wy, za rodzinę uważamy naszych braci, a za królowę Bohwanją.
 — Nie znam tej świętej — rzekł Rodin uniżenie.
 — Jest to nasz Rzym — objaśnił Dusiciel, i mówił dalej: — Jozue pisze jeszcze do ciebie o członkach waszego dobrego dzieła, którzy rozproszeni po całej kuli ziemskiej, pracują dla chwały Rzymu, waszej królowej. Nasi bracia także pracują w różnych krajach dla chwały Bohwanji.
 — A któż to są, panie Faryngeo?
 — Ludzie śmiali, odważni, cierpliwi, podstępni, zdradliwi, uporczywi, którzy dla powodzenia dobrego dzieła, poświęcają swój kraj, swego ojca, matkę, siostrę i brata, i którzy uważają za nieprzyjaciół wszystkich do ich towarzystwa nie należących!
 — Zdaje mi się, że wiele być musi dobrego w duchu wyłącznie religijnym waszego dzieła... tylko poznaćby potrzeba cel jego i środki.