Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/726

brjel, grubjańskimi i prostymi jak Leżynago, i pytasz, co robić?
 — Prawdziwie, nie rozumiem cię — odrzekł d‘Aigrigny.
 — Wierzę temu! — rzekł z pogardą Rodin — używałeś środków ordynarnych, materjalnych, miast działać na namiętności szlachetne, wzniosłe, różnemi podejściami, ułudami, pociągami, zamachami! Jeszcze nie rozumiesz? — Tu Rodin wzruszył ramionami. — Zastanów się, czy umiera kto z rozpaczy?
 — O! tak.
 — Czy wdzięczność uszczęśliwionej miłości może się posunąć aż do ostatnich granic najszaleńszej wspaniałomyślności?
 — Tak jest.
 — Czy nie zdarzają się tak okropnie zawiedzoine nadzieje, iż samobójstwo jest jedynem lekarstwem przeciw strasznej rzeczywistości?
 — Bezwątpienia.
 — Czy zbytnia zmysłowość może zaprowadzić nas do grobu?
 — I to się zdarza.
 — Czy zdarzają się w życiu takie straszne okoliczności, iż najbardziej światowe charaktery, najbezbożniejsi ludzie... złamani nieszczęściami, udręczeni cierpieniami, rzucają się ślepo na łono religji i porzucają największe dobra tego świata, aby mogli oddać się całkiem pokucie, modlitwie i rozmyślaniu?
 — I tak bywa.
 — Czy nie zdarzają się wreszcie tysiączne okoliczności, w których reakcja namiętności sprowadza nadzwyczajne zmiany, tragiczne rozwiązanie biegu rzeczy, tak w życiu mężczyzny, jak i kobiety?
 — I tak wypaść może.
 — Więc dlaczegóż pytasz, co robić?... a cóżbyś powie-