Strona:PL Sue - Żyd wieczny tułacz.djvu/955

 — Umierać z głodu, hę! — rzekł spacerujący, ruszając ramionami. — Hołota tylko nie chcąca pracować, umiera z głodu... i dobrze jej tak.
 — A ja, mój panie, założyłbym się że jest pewien rodzaj śmierci, na którą pan nigdy pewno nie umrzesz. — zawołał młodzieniec oburzony.
 — Co pan chcesz powiedzieć?... — rzekł spacerujący z uniesieniem.
 — Chcę powiedzieć, że pan nigdy nie umrzesz na chorobę serca, bo go nie masz.
 — Mój panie! — zawołał spacerujący, rozgniewany.
 I nagle, zakręciwszy się na piętach, odszedł, mrucząc pod nosem, do kabrjoletu z pudłem pomarańczowem, na którem był ogromny herb baronowski.
 Spacerującym był baron Tripeaud, właściciel fabryki, szachraj, lichwiarz.
 Biedną garbatą była Garbuska, która w rzeczy samej, wycieńczona głodem, upadła w chwili, kiedy szła do panny Cardoville.
 Tym razem nie szło o nią, ale o jej siostrę Cefizę... Bachantkę, która wczoraj wróciła do Paryża, a którą Garbuska, przy pomocy Adrjanny, wyrwać chciała z najokropniejszego losu.