Strona:PL Sue - Artur.djvu/35

 — Jak to! — rzekłem niezmiernie zadziwiony, — jest więc kilka wiejskich domów w ***?
 Nie panie, powiadają że tylko jest jeden: reszta to tylko same wieśniacze chałupy.
 — Jest więc inna droga do powracania z *** niżeli ta którą jedziemy?
 — O! nie, panie; trzeba koniecznie powracać tędy.
 — A nikt tędy nie powrócił?
 — Nie, panie.
 — To rzecz nadzwyczajna! A dawnoż ta kareta tędy przejeżdżała?
 — Nie długo, już będzie dwa lata.
 — A twoja druga podróż do ***? — rzekłem do mego przewodnika mając nadzieję znaleść wytłumaczenie téj tajemnicy.
 — O! co tę przejażdżkę, to będę długo pamiętał, panie! Ach! stary niegodziwiec! stary łotr! stary oszukaniec!
 — Daléj, kochany chłopcze, opowiedz mi to wszystko, masz jakąś urazę, jak mi się zdaje?
 — Urazę!... zdaje mi się że mam urazę... bo też jest za co. Nie za samę rzecz, lecz za to ochydne szalbierstwo... a najbardziéj za to, że mnie nazwał swym przyjacielem, ten stary potwór, ja jego przyjacielem!!! Zresztą, sam pan zobaczysz. Ową więc podróż, odbyliśmy będzie temu trzy miesiące: na mnie wypadła ko-