Strona:PL Sue - Artur.djvu/456

wiedziéć szczerze moje zdanie; powinnaśby tez Pani kazać na ten koniec zamknąć twe drzwi przed natrętami.
 — Ależ to Pan wymagasz po mnie widzenia się sam na sam.
 — Najzupełniéj sam na sam, Pani.
 — Ależ moi służący?
 — Powiesz im Pani że jesteś w domu tylko... tylko dla notaryusza.
 — I Pan zechcesz uchodzić za...?
 — Za notaryusza, za prokuratora; za wszystko co Pani zechcesz; wezmę, jeśli będzie potrzeba, pakę papierów, okulary zielone, a będziemy mogli pomówić najzupełniéj bezkarnie, a nadewszystko bardzo długo... o interesach.
 — O testamencie? naprzykład.
 — Zapewne; tego biednego***, którego tak gorąco bym pragnął być w téj chwili zupełnym dziedzicem.
 — Ach! jakże doskonale przejąłeś się duchem twéj roli, — zawołała Pani V***.
 Uwiadomiono ją że powóz zajechał:
 — A co! — rzekłem towarzysząc jéj, — czy czekasz Pani jutro na swego notaryusza o trzeciéj godzinie?
 — Niech przyjdzie, to zobaczy!
 — Czy niebędziesz się Pani znajdować dziś wieczór na koncercie Pani T***.
 — Nie, powracam do siebie.