Strona:PL Sue - Artur.djvu/662

 — Będziemy może mogli przybić do wyspy dziś wieczór... lecz nie do portu Malty, mości panie.
 — Nie...! — krzyknął Wiliams, — a to dla czego?
 — Bo to rzecz niepodobna, — rzek sternik niedbale.
 — Lecz, — rzekł Wiliams, — chociaż wiatr jest bardzo mocny i wieje od północy, nie jest dość gwałtowny aby nas mógł wyrzucić na wybrzeże. Galiotta umié doskonale kierować, potrafi się wznieść...
 — A zdołaż się oprzeć bystrości prądów, unoszących z taką szybkością, a które, podobnie jak wiatr, pędzą w sam środek wybrzeża?
 — Powiadam ci, sterniku, — odparł Williams, — że, będzie temu dwa lata, wpłynąłem do portu Malty wśród daleko jeszcze straszliwszéj burzy...
 — Lecz nie straszliwszéj niżeli ta którą grozi noc dzisiejsza, — rzekł sternik.
 — Noc dzisiejsza? — odparł Williams z niedowierzaniem...
 — Noc dzisiejsza, — powtórzył sternik z niezachwianą stałością.
 — Cóż ci, sterniku, wskazuje jaka pogoda będzie dzisiejszéj nocy?
 — Przygórek Tamea i przepaści Kamich są