Strona:PL Sue - Artur.djvu/731

śliczna, słowo honoru, nie mogę dość wyjść z podziwienia, i księżna podobnież.
 — Jakto?
 — Ha! Księżna i Książe robią jakie tylko mogą domysły względem powodów które mogły cię skłonić do prowadzenia życia, jakie tu prowadzisz. Księżna nade wszystko zdaje się być nadzwyczaj zaintrygowana; lecz że sam niewiem nic, niemogłem ich też o niczém uwiadomić w tym przedmiocie.
 — Mój kochany du Pluvier, powiedz mi, czy często widywałeś Pana i Panią de Fersen podczas twojego pobytu w Konstantynopolu?
 — Widywałem ich bardzo często, prawie codziennie, gdyż ambassada rossyjska była jednym z domów najprzyjemniejszych w całéj dzielnicy Franków; grano tam komedyę dwa razy na tydzień, a mój urząd niedozwalał mi opuścić najmniejszéj repetycyi.
 — Twój urząd?
 — Byłem pod-sufflerem... nasz pierwszy sekretarz był naturalnie pierwszym sufilerem.
 — Hierarchia zapewne tego wymagała...
 Lecz w Konstantynopolu cóż mówiono pani de Fersen?
 — Polityka zajmuje ją wyłącznie? O niéj tylko myślała; co jednak nieprzeszkadzało jéj być