Strona:PL Sue - Artur.djvu/954

po za portierą salonu, i wejść do swego sypialnego pokoju.
 — Oczekuję podobnież jak Pan pani de Fersen, — rzekłem do pana P* de B***; — zapewne jeszcze jest przy swéj gotowalni... Pan udajesz się do Izby, jak sądzę?
 — Tak... nic niebędzie świetniejszego i bardziéj zajmującego jak to posiedzenie: powiadają że Beniamin Constant, Foi i Kazimierz Perrier mają zabrać głos, i że pan de Villèle im odpowie.
 Katarzyna napowrót weszła, spokojna i poważna, jak gdyby nic pomiędzy nami niezaszło.
 Władza jaką miała sama nad sobą oburzyła mnie.
 Po kilku nic nieznaczących wyrazach, pan P* de B*** uczynił jéj uwagę że już było późno, i że należało jechać aby znaleść jeszcze miejsce w trybunie dyplomatycznéj. Ofiarował rękę pani de Fersen, która mi proponowała abym im towarzyszył, popierając tę proźbę błagającém spojrzeniem, na które pozostałem nieczuły.
 Wyszedłem od pani de Fersen rozgniewany, niekontent z niéj i siebie...
 Wysiadłem w Tuilleries aby się przejść.
 Przypadkiem spotkałem Pommeriva.
 Niewidziałem go od czasu mego wyjazdu