Strona:PL Sue - Awanturnik.djvu/52

 — Tak jest... odparł z wahaniem.
 — I w liście tym pan de Crussol ręczył panu słowem honoru, że kobieta, zwana Sinobrodą, zgoła nie jest winna zarzucanych jej zbrodni.
 — Tak jest... Ale skądże pan wiesz o tem wszystkiem?
 — Jego Królewska Mość rozkazał mi zadawać panu pytania, a panu odpowiadać na nie, nic zaś nie wspomniał o pańskich pytaniach — z naciskiem i stanowczo, acz grzecznym tonem, odparł wicehrabia. — A zatem, pan de Crussol zaręczył słowem szlacheckiem, że niema żadnych powodów do podejrzewania o cokolwiek tej kobiety i niepokojenia jej — nieprawdaż?.
 — Tak jest.
 — Za co poręczył również proboszcz z Maconba, ojciec Griffon, misjonarz?
 — Tak jest... poręczył podczas poufnej rozmowy ze mną.
 — Owa dama, zwana Sinobrodą, prowadziła dom handlowy w St. Pièrre?
 — Tak jest.
 — Czy plenipotent owej damy otrzymał rozkaz rządowy uzbrojenia okrętów, płynących do Francji?
 — Tak jest — i wykonał go bez zarzutu. Można to sprawdzić w każdej chwili w rejestrach, dotyczących ruchu okrętów w porcie St. Pièrre?
 Gubernator zerwał się, wydobył z jednej z kancelaryjnych szaf grubą księgę, otworzył ją, znalazł odpowiednią stronicę i, przesuwając końcem wskazującego palca wzdłuż tabeli, objaśniał: — O... do La Rochelle.. do Hawru... do Bordeaux..
 Widzi pan, że okręty odpływały do Francji regularnie... a to adnotacja o uzbrojeniu.
 — Doskonale, panie baronie.
 Wicehrabia chwilę wpatrywał się w szeregi cyfr.
 — Można wywnioskować — rzekł po chwili — że Sino-