Strona:PL Sue - Czarny miesiąc.djvu/319

 — Czy i tobie zimno, Piotrze?
 — Mnie? No, Bogu dzięki, niebardzo. Mnie to młotek grzeje.
 — Widzisz, mój drogi, trzeba oszczędzać drzewo. Wiesz przecież, że wiązka powinna na tydzień wystarczyć, a tu dopiero środa;, ale że zimno okropne...
 — Ale dzieci...
 — Położę tych dwóje do łóżka, kiedy się tamte obudzą.
 — A ty, Augusto?
 — Mnie wystarczy do rozgrzania się, jak się przejdę po izbie.
 — Dobra kobieto!
 — A czyż ty nie jesteś dobrym mężem dla mnie, nieprawdaż?...
 Przez chwilkę zaplanowało milczenie.
 — No, ale są nieszczęśliwsi od nas! — odezwał się pierwszy Piotr.
 — O, tak, nie trzeba nawet daleko szukać — zgodziła się Augusta.
 — Czyś rozmawiała ostatnio z tą panią, która prosiła kiedyś o zapaloną szczapkę?
 — Nie; wtedy podziękowała mi bardzo grzecznie i poszła czemprędzej na strych, bo jej dziecię zaczęło krzyczeć. Od tego czasu jakoś nie mdlałam sposobności z nią rozmawiać.
 — Trzebaby kiedy zapytać, czy czego nie potrzebuje.
 — Nie śmiałam... ze sposobu jej wyrażania się widać, że to pani z lepszej sfery...
 — Cóż z tego? Biedak biedakowi równy.
 — Zapewne, że marnie się jej wiedzie. Żona kupca gałganów mówiła, a wiesz, że ten babsztyl wszystkich szpieguje — że idałem pożywieniem dziennem tej pani są dwa funty chleba i miarka kartofli — dodaje do tego conajmniej mleka za dwa grosze. A jeszcze i karmić musi, biedaczka.
 — Może i drzewa jej brak!