Strona:PL Sue - Czarny miesiąc.djvu/377

prócz tego, co może mieć wspólnego Teresa z tym portretem?... Kobieta, którą on przedstawia, umarła, zadręczywszy mego dziada; tymczasem Teresa czyni mnie najszczęśliwszym... sam wiesz, że to anioł dobroci.
 — Tak, twoja żona jest dobra, łagodna, lubi wspomagać nieszczęśliwych i rzadkie przejawia cnoty... a przecież, zamiast być najszczęśliwszym z ludzi, nikniesz w oczach.
 — Zdrowie moje wojna nadszarpnęła, mój przyjacielu, wojna — z uśmiechem odpowiedział Ewin. — Tyle nocy przespałem się w lasach, na ziemi, w bagnach...
 — O, nie, nie, mój przyjacielu... Przecież jesteś silny i zdrów, jak ryba...
 — Ale...
 — Nie ciało, ale dusza w tobie chora.
 — Upewniam cię...
 — Jesteś z dnia na dzień smutniejszy.
 — Ależ nigdy nie byłem zbyt wesoły. To już kwestja usposobienia.
 — To nie chodzi o wesołość, ale...
 — Raz jeszcze... znowu!
 — Tem gorzej, jeżeli cię to uraża. Ale nie mogę już dłużej milczeć... twoje serce cierpi boleśnie... muszę z tobą pomówić zupełnie szczerze... ja cię przeniknąłem.
 — O czem mówisz?
 — Wiem już o wszystkiem.
 — O czem? — zaniepokoił się Ewin.
 — Bądź spokojny. Rzeczy takie, gdy się je z serca wyczyta, święte są, jak spowiedź, gdy cię odgadłem, z tobą jednym mówił o tem będę... bo już milczeć nie mogę...
 — A więc.
 — Jakiś tajemny smutek cię zadręcza., dobija. Widzę przecież, jak jesteś nieszczęśliwy.
 — Przykrą boleść, sprawiła nam obojgu śmierć dziecięcia. Cóż w tem dziwnego?
 — No, tak... ale...