Strona:PL Sue - Głownia piekielna.djvu/100

przejechał przez miasto i wkrótce stanął na trakcie bitym; ale ujechawszy, ze dwieście kroków, nagle zatrzymał konie, i obróciwszy si<2 na siodle, zdawał się czegoś oczekiwać.
 Podróżny zdziwiony tym wypoczynkiem, spuścił jedno okno i zawołał:
 — A cóż? co się stało, mój chłopcze?
 — Co się stało?
 — Tak.
 — Alboż ja wiem?
 — Jakto, ty nie wiesz?
 — A jużci... że nie wiem.
 — Dla czegóż więc stoisz?
 — Wszakże pan wołałeś: stój!
 — Ja...
 — A tak, obywatela, i dla tego zatrzymałem się.
 — Mylisz się, mój kochany, wcale nie wołałem na ciebie.
 — Tak jest, obywatelu.
 — Powiadam ci że nie...
 — Ale kiedy tak jest, obywatelu, słowo honoru! toś się pan chyba nie spostrzegł.
 — Jeszcze raz powiadam, że się mylisz.. jedź daléj, mój przyjacielu, i staraj się nagrodzić czas stracony....