Strona:PL Sue - Głownia piekielna.djvu/155

 — »Szymon z Dunkierki.
 — »Prawda; teraz przypominam sobie twarz twoję. Ah! nędzniku, chciałeś mnie wydać Anglikom, mnie, twego dawnego Kapitana?
 — »Niech w ten moment będę rozstrzelanym, Kapitanie, jeżelim się domyślał że to o pana idzie.
 — »Więc ten statek do ciebie należy?
 — »Nie, Kapitanie, do Bezeleka.
 — »A gdzież on jest?
 — »W głębi morza, Kapitanie, był to ten człowiek w ciemnéj opończy, któregoś pan najpierwéj zabił, i który wypadł przez poręcz.
 — »Jakimże sposobem on i ty z nim zgodziliście się na udział w mojem porwaniu?
 — »Ba! Kapitanie, bo my zajmujemy się kontrabandą i wszystkiem po trochu.
 — »Widzę ja to, widzę.
 — »Onegdaj przyszło dwóch Anglików, ot, patrzaj pan, to jeden z nich.
 »I pokazał mi trupa leżącego na pokładzie.
 — »Wyrzuć to w morze, — rzekłem do niego.
 »Stary majtek przy pomocy chłopca, wyrzucił przez poręcz łodzi ciało zabitego.