Strona:PL Sue - Głownia piekielna.djvu/177

 — To rzecz najprostsza w świecie... sama to zrozumiesz natychmiast... moja droga... to rzecz prosta...
 — Słucham tedy!
 — I dziecko zrozumiałoby to.
 — Więc cóż?... słucham!
 Oto, rzekł Segoffin uroczyście: — dla wilka las... dla gołębia strzecha...
 — Wiesz, ty się nigdy nie zmienisz, Segoffinie, nieznośne stworzenie, — zawołała ochmistrzyni przerywając swemu towarzyszowi; — wiek, podróż, handel, nic ciebie przemienić nie zdoła, moralnie ma się rozumieć, bo fizycznie, to rzecz wcale inna!
 — Słuchaj niewdzięczna przyjaciółko, rzekł Segoffin wyjmując z kieszeni i ofiarując Zuzannie pudełko dziwnego kształtu (każdy marynarz lub kanonier byłby łatwo poznał to pudełko, jako służące do zapałek), tak mszczę się za twoją srogość.
 — Cóż to jest, Segoffinie? — zapytała Zuzanna.
 — Małe podarunki utrzymują przyjaźń a w głębi twéj duszy, zawsze tam jest jakaś cząstka dla mnie... złośliwa kobieto...
 — Czy ja przyjaźń czuję dla ciebie? wiesz o