Strona:PL Sue - Głownia piekielna.djvu/196

i późniéj dopiero, przypadkiem, spostrzegłyśmy jego nieszczęśliwy przypadek.
 — Do licha! to wasz pan Onezym jest prawdziwym bohatyrem.
 — Bohatyrem? nie, mój ojcze, gdyż jakeśmy właśnie dzisiaj wieczorem razem z nim mówiły, ci których nazywają bohatyrami, zabijają, i krew przelewają, gdy tymczasem pan Onezym...
 — Przelewa wrzącą wodę?
 — O!... mój ojcze!
 — Mój Boże!... jakimże ty wzrokiem na mnie spoglądasz!
 — Bo też... ty, co zawsze jesteś tak sprawiedliwy!...
 — Co chcesz, moje dziecię, gdzież tu moja niesprawiedliwość!...
 — Żartujesz sobie z rzeczy tak ważnéj... tak smutnéj... mój ojcze kochany... gdyż Zuzanna widząc tak okropną ranę pana Onezyna, zbladła z przerażenia... a jednak Zuzanna nie szczędzi dla niego swoich szyderstw!... nigdy go inaczéj nie nazywa jak biednym krótkowidzem,... biednym inwalidą popisowym!... i rzeczą to jest bardzo prostą, przy jéj szczerem uwielbieniu dla wszystkiego co jest wojsko-