Strona:PL Sue - Głownia piekielna.djvu/200

w którymby mi Zuzanna nie opowiadała tysiącznych dowodów twego do niéj przywiązania.
 Dalsza rozmowa Iwona z jego córką została przerwana przez ochmistrzynię.
 Weszła bowiem do pokoju ze świecą w ręku, i zwróciwszy się do Iwona który z zadziwieni patrzał, rzekła do niego z uśmiechem i poufałością do éją długoletnia służba upoważniała:
 — Panie... przykro mi jest... ale to już godzina dziesiąta...
 — Więc cóż ztąd! Zuzanno?
 — Oto, panie, godzina, w któréj panna powinna się już położyć; doktór zalecił jak panu wiadomo, ażeby nigdy długo nie czuwała; już i tak wzruszenie jéj dzisiejszego wieczoru było dosyć żywe, i będę nieubłaganą...
 — Moja kochana Zuzanno... tylko jeszcze kwadransik, zawołała Sabina.
 — Ani jednéj minuty, panno Sabino.
 — Jakto? Zuzanno, ani nawet w dzień mego powrotu... nie pozwolisz na ten mały zbytek?
 — Dzięki Bogu, panna będzie teraz miała sposobność oglądać pana do woli; ale pozwolić jéj jeszcze siedzieć po dziesiątéj... to być nie może;... jutro wyglądałaby jak z krzyża zdjęta...