Strona:PL Sue - Głownia piekielna.djvu/21

swą żonę i dziecię z podwójną tkliwością i przywiązaniem.
 Lecz zaraz na progu zatrzymany został przez służącą, która rzekła do niego:
 — W gabinecie czeka jakiś człowiek na pana... ma podobno jakiś ważny interes.
 — Dobrze... czy moja żona nie pytała się o mnie od czasu jakem wyszedł?
 — Nie panie... Właśnie teraz dopiero pani Robertowa wyszła od pani, która nam poleciła ażeby nie wchodzono do jéj pokoju dopóki sama nie zadzwoni... ponieważ, jak mówi, chciałaby się trochę przespać.
 — Starajże się więc wykonać to polecenie... odpowiedział Cloarek, — i udał się do swego gabinetu, gdzie nieznajomy czekał na niego.
 Był to wysoki i gruby męzczyzna, około czterdziestu lat wieku, twarzy pospolitéj, powierzchowności olbrzymiéj, ubrany jak obywatel wiejski, który ukłoniwszy się dosyć niezgrabnie, rzekł głosem najuprzejmiejszym na jaki tylko zdobyć się potrafił.
 — Czy pan sędzia Cloarek?
 — Tak, panie.
 — Ja, panie sędzio, jestem przyjacielem starego Leblanc z Gien, który zna pana.