Strona:PL Sue - Głownia piekielna.djvu/213

kie następstwa tego nieszczęsnego zbliżenia; gdyż, Boże mój, to jeszcze nie wszystko.
 — Jakto, co chcesz powiedzieć.
 — Panie...
 — Mówże... mów daléj...
 — Nieszczęśliwy chłopiec, a jednak nie możnaby mu tego wziąść za złe.
 — Nie możnaby mu wziąść za złe... ale cóż takiego?
 — Słowem... Panie... nie jego byłaby to wina... gdyby był obcym uczuciu jakiego Panna dla niego doznaje... Gdyby uczucia tego nie podzielał...
 — Przekleństwo!... — zawołał Cloarek, — nareszcie po chwili milczenia powtórzył głosem nakazującym: Każ tu przyjść twemu siostrzeńcowi.
 — Panie! — zawoła Zuzanna z trwogą, — nie wymagaj Pan tego odemnie.
 — Bądź posłuszną natychmiast!
 — Zabij mnie pan raczéj, — odpowiedziała Zuzanna z postanowieniem, — nie... on tu nie przyjdzie... każę mu natychmiast wyjść z domu... ale go nie wystawię...
 — Na co?...
 — Panie...