Strona:PL Sue - Głownia piekielna.djvu/228

 — Nie dla tego, ażeby Pana zniechęcać lub zasmucać, uczyniłem mu to zapytanie, możesz Pan o tem być przekonanym... Pragnę nawet i spodziewam się znaleść jaki środek pomożenia Panu do wydobycia się z tego położenia, którego przykrość zupełnie pojmuję.
 — Ah! Panie, tyle dobroci! Czemże sobie na to zasłużyłem?
 Dalsza rozmowa Onezyma z Iwonem została przerwana naglem stukaniem do drzwi; przy czem usłyszano głos Zuzanny wołającéj:
 — Panie... otwórz Pan... otwórz!...
 Cloarek pośpieszył do drzwi, a na widok bladéj i przestraszonéj Zuzanny, pomyślał przedowszystkiem o Sabinie i zawołał:
 — Cóż takiego? Czy moja córka?...
 — Uspokój się Pan...? Panna już śpi zapewne...
 — Więc o cóż idzie?
 — Zaczem tutaj przybyłam, poszłam zapukac do drzwi Segoffina, ale on ma sen tak twardy... że niepodobna go obudzić.
 — Ale pytam się jeszcze, cóż się stało?
 — Teressa poszła jak zwykle zamknąć okien-