Strona:PL Sue - Głownia piekielna.djvu/240

uściskach.... a potem obudziłam się, płacząc jak we śnie...
 Cloarek nie mógł utaić łez, któremi to naiwne opowiadanie powieki jego zrosiło, i rzekł do Sabiny:
 — W rzeczywistości i we śnie, jesteś i będziesz najlepszą, najprzywiązańszą z córek... Ale, powiedz mi... we śnie twoim jest jedna okoliczność która mnie zastanawia.
 — Co takiego?
 — Pozwalasz mi?
 — Spodziewam się... mój ojcze kochany... I cóż to tedy zastanawia cię tak bardzo?
 — Twoje małżeństwo z Onezymem!
 — Doprawdy?
 — Tak jest.
 — To rzecz szczególna... ja uważałam to rzeczą tak naturalną, że nie dziwiłam się temu bynajmniéj.
 — Przedewszystkiem, moje dziecię... co, przyznaję, nie jest jeszcze największą nieprzyzwoitością... pan Onezym jest bez majątku...
 — Przecież tyle razy mówiłeś mi, mój ojcze kochany, że te wszystkie podróże... te wszystkie rozłączenia któremi się tyle smuciłam...