Strona:PL Sue - Głownia piekielna.djvu/260

nać się o tożsamości; jak sobie Segoffin pochlebiał jeszcze przed chwilą.
 — Jakto? bodaj mnio djabli wzięli? A ty grubianinie — zawołała Zuzanna, — więc ty takie czynisz mi dzisiaj przywitanie?
 — Pomiędzy tak dawnymi jak my przyjaciółmi, otwartość jest obowiązkiem, — odpowiedział Segoffin rzucając na morze ostatnie żałosne spojrzenie i zsuwając swoję perspektywę, — bawiłem się właśnie przyglądaniem się drobnym statkom pływającym po wodzie, jakem to sobie w młodości méj śpiewał... a ty mi przychodzisz przeszkadzać.
 — Masz słuszność, Segoffinie, otwartość jest obowiązkiem między nami... i dla tego ci też powiem, że żaden głuchy nie śpi twardszym i głupszym snem od ciebie.
 — Co ty wiesz o tem? na moje i twoje własne nieszczęście, Zuzanno... nigdyś jeszcze nie widziała jak ja sypiam... — odpowiedział Segoffin żartobliwie, — albo raczéj, nigdyś nie widziała, jak ja nie sypiam.
 — Mylisz się bardzo, bo wczoraj właśnie pukałam do ciebie.
 — Nareszcie!! — zawołał Segoffin mrugając wesoło i w sposób bardzo znaczący swojem